تروریست‌های مسلح چند ملیتی با حمایت مالی و تسلیحاتی رژیم های غربی- عربی گرچه در برهه‌ای از زمان تا چند صد متری کاخ ریاست جمهوری سوریه پیشروی کردند، اما نهایتا نتوانستند دولت مردمی  و ارتش سوریه را ساقط کنند.

به گزارش اخبار جهادی، محاصره گروه‌های تروریستی در منطقه ادلب سوریه و آزاد سازی تمام بخش‌های این کشور از دست تروریست‌ها به ویژه در مناطق جنوبی و غربی نشان از پایان قریب‌الوقوع بحرانی دارد که از ۸ سال پیش به سوریه تحمیل شده است.

بحران سوریه که باعث کشته، زخمی و آواره شدن میلیون‌ها نفر و تخریب زیرساخت‌ها و منازل خصوصی و موسسات دولتی و عمومی شد،‌ دست کم در تقابل با گروه‌های تروریستی در مراحل پایانی خود قرار دارد و دولت مرکزی سوریه خود را برای تعامل با پرونده‌هایی آماده می کند که در مرحله پسا تروریسم با آن مواجه خواهد بود.

دولت و ارتش سوریه بعد از پاکسازی احتمالی تروریست‌ها در منطقه ادلب با پرونده‌های متعددی از جمله نحوه تعامل با کردهای سوریه و بازسازی این کشور و تقابل با گروه‌های اشغالگر خارجی در بخش‌های مختلف این کشور و پرونده ارتفاعات جولان مواجه است. هر کدام از این پرونده‌ها، سناریوها و چالش‌هایی را فراروی دولت قرار می‌دهد و حل‌و‌فصل تمامی این پرونده‌ها به معنی بازگشت زندگی ملت سوریه به شرایط عادی خود است.

بخش اول:‌ بحران سوریه از ابتدا تاکنون

سوریه از جمله کشورهایی بود که ویروس تحرکات از کشورهای مجاور به آن وارد شد و شراره‌ای لازم بود تا آتش این تحرکات را شعله‌ور کند. شراره اول شایعه‌ای بود که فعالان در شبکه‌های اجتماعی پخش کردند مبنی بر اینکه یک مسئول سوری، ناخن برخی کودکانی را که اقدام به نوشتن عبارت‌های توهین‌آمیز درباره دولت سوریه به ‌روی دیوار یکی از مدارس شهر درعا در جنوب این کشور کرده بودند،‌ کشید تا پس از آن حوادث به ‌شکل بسیار سریع و پرشتاب و پیاپی پیش رود.

اگر چه در ۲۶ فوریه ۲۰۱۱ (بهمن ۱۳۸۹) نیروهای امنیتی سوری، ۱۵ دانش‌آموز را به‌ سبب نوشتن شعار به ‌روی دیوار در مدرسه‌ای در درعا دستگیر کرده بودند، ولی ناآرامی‌ها و حوادث سوریه اساساً از روز هجدهم مارس از همین شهر آغاز شد که در نتیجه تجمع اعتراض‌آمیز دو نفر کشته شدند. از همین تاریخ بود که آمریکا، قطر، رژیم سعودی و ترکیه با دخالت آشکار در مسائل داخلی سوریه، تجمعات و تظاهرات مسالمت‌آمیز مردم را به ‌سمت خشونت و درگیری داخلی کشاندند و با تشکیل گروه‌های مسلح و تأمین مالی و تسلیحاتی آنها آغازگر این بحران شدند.

در همان زمان دولت سوریه از کشف مقادیر زیادی سلاح و مهمات و پول در مسجدی در درعا که افراد مسلح ذخیره کرده بودند و ارسال یک میلیون اس‌ام‌اس از سوی رژیم صهیونیستی برای تحریک مردم خبر داد تا جزئیات بیشتری از توطئه خطرناک غربی‌ها و برخی اعراب برای ناامن کردن سوریه یکی از ارکان جبهه مقاومت برملا شود.

لاذقیه هم از دیگر شهرهایی بود که کنار درعا در دستورکار توطئه‌گران قرار گرفت و اغتشاشگران تلاش کردند این شهر را ناآرام کنند تا ویروس ناامنی را به دیگر مناطق منتقل کنند، اما به‌دلیل بافت منسجم و اتحاد مردم لاذقیه، دشمنان نتوانستند برنامه‌های خود را در این شهر به‌پیش ببرند.

هجمه بی‌سابقه رسانه‌های غربی و عربی حاشیه خلیج فارس بر ضد دولت سوریه و رهبران آن با تکیه زیاد بر مخدوش کردن وجهه شخص بشار اسد رئیس جمهور این کشور همراه بود به‌طوری که اسد به هدف اول این رسانه‌ها تبدیل شد که خواستار سرنگونی آن شدند.

تکیه و تمرکز بر شخص رئیس جمهور اسد، محور توجه اکثر رسانه‌های کشورهای دشمن سوریه بود تا جایی که کار حتی به پخش شایعات فراوان همچون شایعه جدایی نزدیک‌ترین افراد بشار اسد از وی از جمله همسرش اسماء یا کشته شدن ماهر الاسد برادر وی رسید.

نمی‌توان مسئله جدایی‌ برخی شخصیت‌های سوری را انکار کرد که به بالاترین سطوح از جمله جدایی «ریاض حجاب» نخست وزیر سابق و رفتن وی به عربستان رسید، ولی آنچه «حمد بن جاسم» نخست وزیر سابق قطر درباره پشت‌پرده جدایی شخصیت‌های سوری فاش کرد، این نکته را مورد تأکید قرار داد که فرار این شخصیت‌ها در نتیجه طمع‌ورزی آنها به پول و مناصب بود نه ناشی از علاقه به ملت و وطن.

بن‌جاسم به شبکه بی‌بی‌سی انگلیس گفت: جدایی‌ها در صفوف ارتش سوریه اغلب با پیشنهادهای وسوسه‌انگیز مالی صورت می‌گرفت، هر نظامی معمولی که جدا می‌شد، ‌۱۵ هزار دلار و هر افسر برای جدایی، ۳۰ هزار دلار دریافت می‌کرد، جدایی ریاض حجاب نخست وزیر سابق هم از طریق هماهنگی با پسرخاله‌اش صورت گرفت که از مدت‌ها پیش در اردن زندگی می‌کند و عربستان سعودی مبلغ ۵۰ میلیون دلار به وی پرداخت کرد تا جدا شود.

گروه‌های تروریستی در طول این هشت سال با اسامی و گرایش‌های مختلف و وابستگی به کشورهای مختلف عربی و غربی طی هفت سال اخیر مرتکب جنایات فراوان شده‌‌اند، شمار تروریست‌های خارجی در سوریه هم اکنون حدود ۹۰ هزار نفر برآورد شده‌اند که این تعداد از ۹۳ ملّیت (کشور) اعلام شده‌اند.

تعداد تروریست‌هایی با ملیت اروپایی و آمریکایی به ۲۱هزار و ۵۰۰ نفر رسید که ۸۵۰۰ نفر از آنها به کشورهایشان بازگشتند. آمار تروریست‌های سعودی که تا پایان سال ۲۰۱۷ یعنی طی هفت سال اخیر به‌هلاکت رسیده‌اند، به ۷ هزار نفر می‌رسد. بیش از ۳ هزار تروریست انتحاری طی هفت سال اخیر به‌هلاکت رسیده‌اند که بیشتر آنها وابسته به گروه‌های تروریستی داعش و جبهه النصره بوده‌‌اند.

حکومت عربستان در رتبه نخست حامیان مالی و تسلیحاتی گروه‌های تروریستی در سوریه با صرف ۱۸ میلیارد دلار برای این گروه‌ها و قطر هم با ۱۷ میلیارد دلار در رتبه دوم تأمین‌کننده مالی و تسلیحاتی این گروه‌ها به‌شمار می‌روند.

آمار گروه‌های تروریستی جنگجو در سوریه به ۸۰۰ گروه رسیده است. کشورهایی که بیشترین تروریست را در سوریه داشته‌اند، به‌ترتیب شامل: عربستان،‌ ترکیه، چچن، تونس،‌ لیبی، عراق،‌ لبنان،‌ ترکمنستان، مصر، اردن‌ هستند.

گاهشمار مهم‌ترین حوا دث بحران سوریه

۲۸مارس ۲۰۱۱:اعتراضات در درعا و سرکوبهای نیروهای امنیتی با تحریکات و شایعه سازی‌های رسانه‌ای برای چند روز ادامه یافت. به تدریج برخی از مخالفان به سمت شورش های مسلحانه رفتند.

۴ژوئن ۲۰۱۱: در پی شورش‌های مسلحانه عناصر ضد دولتی و کشتار مردم و تخریب اموال عمومی در برخی موارد، نیروهای دولتی در شهر جسر الشغور در استان ادلب عملیاتی را علیه مخالفان آغاز کردند.

۲۹جولای ۲۰۱۱:گروهی از مخالفان مسلح بشار اسد، ارتش آزاد سوریه (FSA) را تشکیل دادند. این گروه قبل از آنکه سلفی‌ها و جهادی‌ها وارد بازی شوند، اصلی‌ترین گروه مسلح مخالف بشار اسد محسوب می‌شد.

۲۶فوریه ۲۰۱۲:دولت سوریه همه‌پرسی پیش‌نویس قانون اساسی جدید این کشور را برگزار کرد. بر اساس نتایج این همه پرسی بیش از ۸۹ درصد از رأی دهندگان با این پیش‌نویس موافقت کردند. قانون اساسی جدید مدت زمامداری را برای هر رئیس جمهور به دو دورۀ هفت ساله محدود و همچنین ماده ۸ را که اعلام می‌کرد حزب بعث رهبری دولت و جامعه را در دست دارد، حذف کرد.

۱۷ژوئیه ۲۰۱۲:ارتش آزاد سوریه با همکاری تروریست های تکفیری تلاش برای سقوط دمشق را آغاز کردند. دولت تحت فشارهای سنگین تروریست‌ها که از حمایت‌های بی‌دریغ مالی و تسلیحاتی رژیم‌های غربی و عربی برخوردار بودند، فشار سنگینی را برای دفاع از پایتخت متحمل شد و درگیری‌ها حتی تا چند صد متری استراتژیک‌ترین مواضع در دمشق از جمله کاخ ریاست جمهوری نیز کشیده شد، اما تروریست‌ها در نهایت نتوانستند کنترل دمشق را در دست بگیرند و تا مرزهای حومه دمشق عقب رانده شدند. این مناطق نیز نهایتا در ابتدای سال جاری آزاد شد.

۱۹جولای ۲۰۱۲: درگیری‌ها به شهر حلب، دومین شهر بزرگ سوریه و از مراکز مهم تجاری این کشور گسترش یافت.

۱۹مارس ۲۰۱۳:استفاده از گاز اعصاب سارین در بمباران شهر «خان عسل» در شمال‌غرب سوریه دست‌کم ۲۶ کشته بر جای گذاشت که حدود نیمی از قربانیانش سربازان دولتی بودند. تحقیقات سازمان ملل استفاده از گاز سارین در این منطقه را تأیید کرد، اما شواهد ارائه شده از سوی دولت مبنی بر استفاده تروریست ها از سلاح‌های شیمیایی را مورد بررسی قرار نداد.

دسامبر ۲۰۱۲: گروه تروریستی دولت اسلامی در عراق و شام ( داعش) اعلام موجودیت کرد.

۵ژوئن ۲۰۱۳:شهر استراتژیک القصیر در غرب سوریه در مرز لبنان، پس از ۱۸ ماه درگیری با کمک رزمندگان حزب الله و حمایت‌های مستشاری ایران بار دیگر به کنترل دولت سوریه درآمد. این عملیات‌ آغازی بر پیروزی‌های دولت سوریه بر گروه‌های تروریستی بود.

۲۱اوت ۲۰۱۳: در حومۀ دمشق در منطقۀ تحت کنترل شورشیان، حملۀ دیگری با گاز سارین و به مراتب مرگبارتر از حمله «خان عسل» روی داد که صدها کشته برجای گذاشت. ایالات متحده آمریکا و دیگر کشورها تالاش داشتند بار دیگر بشار اسد را به دلیل انجام این حملات محکوم کنند.

۳۱اوت ۲۰۱۳:باراک اوباما از کنگره خواست که مجوز حملات هوایی علیه دولت سوریه را صادر کند اما جمهوریخواهان که اکثریت کنگره آمریکا را در اختیار داشتند، با این درخواست مخالفت کردند.

۲۷سپتامبر ۲۰۱۳:شورای امنیت سازمان ملل اعلام کرد چنانچه سوریه انبارهای تسلیحات شیمیایی خود را از بین نبرد، از نیروی نظامی علیه این کشور استفاده خواهد کرد. در نیمۀ اکتبر دولت سوریه کنوانسیون بین‌المللی منع جنگ‌افزارهای شیمیایی را امضا و انبارهای سلاح‌های شیمیایی خود را تحت نظارت بین‌المللی منهدم کرد.

۱۴ژانویه ۲۰۱۴:نیروهای داعش پس از نبردی شدید با مخالفان دولت بشار اسد، کنترل شهر الرقه در شمال سوریه را به دست گرفتند. داعش در پایان ماه ژوئن رسما خ